مقاله 111 – اصلاح طلبی دینی در مسیحیت * داستان اصحاب کهف بخش اول *

در مقاله پایانی اصلاح طلبی دینی گفتیم در بررسی های جامعه شناسی و تاریخ ادیان الهی می توان به نمونه هایی از جرکتهای اصلاحی توسط اصلاح طلبان در گذشته دست یافت و گفتیم جریانات اصلاحات دینی هر چند با معدودی از مصلحان آغاز می شود اما توان تبدیل به یک نهضت بزرگ اصلاح اجتماعی را دارند و همین موضوع براهمیت آن می افزاید . در اینجا برای نشان دادن نمونه ایی ازچنین حرکت های ارزشمندی در ادیان الهی به بررسی موضوع اصحاب کهف و سروده های یعقوب سروجی ( اسقف سوری جیمز ساروج تحت عنوان خفتگان هفتگانه ) و واکنش های رسمی مسیحیت پولسی در شورای نیقیه -  مجمع اصلاحی چهارم و پنجم--  خواهیم پرداخت که از لحاظ تاریخی و بررسی های دینی اهمیت دارند و چون اصل موضوع در متن قرآن نیز مورد اشاره است برای مسلمانان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است که از جنبه نبوتی محمد (ص) باید بدان بصورت اصلاح داستان مورد قبول مسیحیت توجه گردد .در اینجا پیش از بررسی آیات سوره کهف نخست نظر خوانندگان را به گزارش باستانشناسی مربوطه جلب می کنیم.

در سال 1963 میلادی مطابق 1342 هجری شمسی در 7 کیلومتری عمان پایتخت اردن توسط گروهی از باستانشناسان به سرپرستی محمد تیسیر طبیان کشف این معجزه تاریخی دینی انجام گردید شادروان دکتر صادق تقوی در ذیل تفسیر سوره کهف ضمن درج این خبر و دو عکس از اجساد و دهانه غار مربوطه چنین آورده است :

کشف معجزه تاریخی دینی مربوط به اصحاب کهف – دو عکس از غار اصحاب کهف که در روستای رقیم نزدیک عمان کشف شده است که مطابق متن قرآن از زیر خاک بیرون آمده است . این گزارش از روزنامه کیهان مربوط به سال 1355 خورشیدی شماره 9908 روز چهارشنبه نهم رجب 1396 هجری قمری

محمد تیسیر طبیان باستان شناسی معروف اردنی که اخیرا غار اصحاب کهف را درفاصله 7 کیلومتری عمان پایتخت اردن در میان دو روستای رقیم و ابوعلند کشف کرده در سفری به قاهره به گزارشگر روزنامه الاهرام گفت : متجاوز از ده سال در داخل و خارج از اردن درباره ی غار اصحاب کهف مطالعات تاریخی پرمشقتی انجام دادیم و بعد از حفاری های بسیار توانستیم دهانه غار و جمجمه هفت انسان و یک سگ را پیداکنیم هم چنین بدنبال خاکبرداری از محل مذکور ویرانه ها و ستون های معبدی که بعداز مرگ این هفت جوان روی غار ساخته شده بود پیدا کنیم .

از طرفی اداره باستان شناسی اردن طی نامه ای به سفارت ترکیه  در عمان درخواست کرد که اطلاعاتی راجع به غار افسس که پارهایی مفسرین و مورخان آن راهمان غار یاد شده در قرآن مجید می دانند در اختیار ما بگذارد سفارت ترکیه بادولت متبوع خود تماس گرفته  پس از مدتی اطلاعات و عکس هایی در اختیار ما گذاشته شد و مابعد از مطالعه ی آنان دریافتیم که اطلاعات و عکس های یاد شده با مطالبی که در قرآن آمده مطابقت ندارد. از قرائن و شواهد و نشانه ها و هم چنین از حفریاتی که انجام دادیم ثابت شد که کشف ما درست مطابق چیزی است که در قرآن مجید آمده است چه از لحاظ تعداد جمجمه ها و نیز جمجمه تنها سگ ایشان و چه از لحاظ موقعیت جغرافیایی  و حتی حرکت خورشید و دوری آن از دهانه غار کاملا مشهود است  

 طبقات گچی --  ناظم الگیلانی مهندس زمین شناس راجع به منطقه ایی که غار اصحاب کهف در آن پیدا شده می گوید :

منطقه ایی که اصحاب کهف به غاری از آن پناه بردند  از طبقات گچی کربوئیدرات و کلسیوم و منیزیم همراه فسیل نباتات و حیوانات آغشته به املاح رادیوم تشکیل می شود و این مواد درمعادن اورانیوم و ثوریوم اشباع شده دیده می شود . از خصایص این معادن یکی این است که اشعه های آلفا – بتا و گاما تولید می کنند واین اشعه ها در ضد عفونی کردن  مواد گوشتی و گیاهی تاثیر فعال دارند و از فاسد شدن آنان بدون اینکه آثارسوختگی در آنها پیدا شود جلوگیری می کنند این در شرایطی است که نسبت وجود این اشعه ها در چنین مواردی بسیار کم است و به عقیده من همین نوع خاک نطر بوجود عنصر و املاح مذکور در آن اجساد اصحاب کهف را همانطور که در قرآن آمده 300 سال بدون اینکه رطوبت هوا و خاک در آن تاثیری داشته باشد حفظ کرده است و این پدیده بن خنزله نوعی مومیایی است . از : الاهرام   پایان مطالب مندرج در تفسیر شادروان دکتر صادق تقوی .

 باید دانست براساس ادله موجود تاریخ مسیحیت  نام پادشاه زمان این هفت جوان مصلح دینی که با اعتقادات شرک آلود مسیحیت منحرف به مخالفت پرداخته بودند تراژان ( 98 –  117 میلادی ) بوده و وی بشدت با کسانی که به عیسی خدایی موافق و معتقد نبودند مخالفت و دشمنی داشت تا بدانجا که ایشان را تحت تعقیب و مجازات مرگ قرار میداد و جوانان مصلح فوق می بایست با توجه به اسناد تاریخی روم در سال 112 میلادی در فراراز پیگردشان به غار مذکور رفته و به مدت سیصد سال به نوعی خواب فرو رفته باشند  ودر سال 412 میلادی یعنی در دوره پادشاهی تئودوسیوس ( 408 – 450 میلادی) بیدار شده و بعد از مرگ در همانجا دفن شده باشند و با توجه به برخی گزارشات تاریخی بنای صومعه بالای غار در زمان حستینوس اول ( 518 – 527 میلادی )ساخته شده است و این داستان برای اول بار در قرن 5 میلادی بوسیله یک عالم مسیحی بنام ژاک خلیفه کلیسای سوریه در رساله ای به زبان سریانی با نام خفتگان هفتگانه نوشته شده است . . . . . ادامه دارد.  .